Zespół Uzależnienia od Alkoholu jest chorobą.

Uzależnienie od alkoholu to choroba przewlekła, postępująca i nie leczona prowadzi do śmierci. Jak każda choroba tak i ta ma swój numer statystyczny w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD – 10 i jest to numer F10.2. Choroba ta charakteryzuje się objawami osiowymi, dzięki którym rozpoznajemy czy dana osoba jest uzależniona od alkoholu czy nie.

Objawami osiowymi tej choroby są:

1. 1. Głód alkoholowy – charakteryzuje się silną, natrętną potrzebą spożycia alkoholu, bądź wręcz przymusem picia. Jest to połączone z dużą nerwowością i rozdrażnieniem. Głód alkoholowy nie występuje ciągle. Pojawia się on w sytuacjach trudnych dla alkoholika, takich z którymi nie umie sobie poradzić. Pojawia się nagle i jest przyczyną przerwania abstynencji. Często jest poprzedzony nawrotem, czyli pewnymi sygnałami ostrzegawczymi. Głód alkoholowy nie musi zakończyć się zapiciem. Są sposoby, żeby sobie z nim poradzić, o tych sposobach pacjent uczy się podczas terapii.
   2. Utrata kontroli nad alkoholem – jest silnie związana z poprzednim objawem, czyli głodem. Utrata kontroli dotyczy ilości wypijanego alkoholu, czasu picia czy przerwania czasu abstynencji przed założonym terminem. Po wypiciu pierwszego kieliszka czy piwa przez osobę uzależnioną pojawia się głód alkoholowy, który powoduje, że alkoholik pije dalej, mimo że początkowo tego nie zakładał. Traci kontrolę nad alkoholem. Alkoholik nigdy nie może założyć ile wypije rozpoczynając picie, ani kiedy skończy. Osoba uzależniona nie ma powrotu do picia kontrolowanego.
   3. Alkoholowy Zespół Abstynencyjny – jest reakcją organizmu na spadek lub brak alkoholu we krwi po ciągu picia. Charakteryzuje się następującymi objawami: drżeniem rąk lub całego ciała, suchością śluzówek jamy ustnej, bólami mięśni i głowy, biegunką, wymiotami, nadmierną potliwością, nastrojem depresyjno-lękowym. Alkoholowy Zespół Abstynencyjny może być powikłany. Powikłaniami tego zespołu są: majaczenie drżenne (delirium tremens) oraz napadowy zespół drgawkowy (padaczka alkoholowa). Oba powikłania są stanami zagrożenia życia.
   4. Zmiana tolerancji – w miarę coraz częstszego picia wzrasta tolerancja osoby pijącej na alkohol. Oznacza to, że po pewnym czasie osiągnięcie tego samego stanu (np. samopoczucia) wymaga wypicia większej ilości alkoholu niż poprzednio. Osoby te wypijają coraz to większe ilości alkoholu narażając się tym samym na utratę zdrowia. Ale ta tolerancja wzrasta do pewnego momentu. Gdy organizm alkoholika jest już wycieńczony na skutek niedożywienia, braku witamin i toksycznego działania alkoholu, tolerancja nagle spada. Teraz wystarcza wypicie niewielkiej ilości alkoholu, aby osiągnąć ten sam stan. Świadczy to o dużej degradacji organizmu.
   5. Koncentracja życia wokół alkoholu – osoba wchodząca w proces uzależnienia coraz więcej czasu poświęca na sprawy związane z piciem, a zaniedbuje inne formy spędzania czasu. Osoba taka coraz częściej spotyka się z ludźmi, z którymi można wypić, a unika osób niepijących. Zaczyna pić w ukryciu. Zaniedbuje prace i rodzinę. Mimo ponoszenia szkód, pije jeszcze więcej. Najważniejszą wartością w życiu alkoholika staje się alkohol i wszystko jest podporządkowane piciu. Alkohol zaczyna kierować życiem osoby uzależnionej.
   6. Picie pomimo ponoszenia oczywistych szkód – alkoholik pomimo, że ponosi szkody, nie zaprzestaje picia, a często pije jeszcze więcej. Gdy dostaje informacje od lekarza, że niektóre dolegliwości, czy choroby są spowodowane piciem alkoholu nie powstrzymuje go to przed dalszym piciem. Podobnie jest gdy traci pracę, czy rodzinę. Jego zachowania są irracjonalne.